Björn kreeg ontzettende keelpijn en eindigde ziek met een antibioticakuur. Ingmar idem dito en tot overmate van ramp ook nog een operatie aan zijn grote teen.....en een bekeuring van 20 euro, omdat hij zo'n zere teen had en op een stukje fietste, waar het dus niet mocht! Nu....die teen was dus echt geen "overbodige luxe", want anders word je niet geopereerd door twee dokters, toch?
Die bekeuring ga ik dus aanvechten als "ie" binnen komt! Reken daar maar op!
Toen werd ik zelf ook weer geveld door de griep....
Het ergste lijden mijn longen onder deze fratsen. Ben dus maar weer helemaal aan de antibiotica en mag dinsdag gelukkig naar de longafdeling. We zien wel weer.
Maar..............
DAT WAS NOG NIET ALLES!!!!
Gisterochtend zat Peter in bad en ik hing wat achter de computer om de post door te nemen (oa roosterwijzingingen van het KDC, enz.)
In een keer.....PLOEP! Alles dood en uit! Peter riep: "Heee, Jen!? Doe ff eeen rondje stoppenkast, wil je? Het licht valt hier uit!"
Zo gezegd, zo gedaan....
Alles gecheckt en geprobeerd met die schuifknopjes omhoog en omlaag....
Vreemde was: het ene helft van het huis had nog stroom (koelkast en waterkoker, oa.), maar de verwarming ging wel uit!!!
BRRRRRRRR......En dan voel je de temperatuur snel dalen! Vooral met dit weer! Ik vertelde Peter over dit euvel en jawel: stoere man kwam brommend uit bad, dat kleine vrouwtjes ook echt nergens verstand van hebben, ha, ha...Druipend van het badwater stond hij bloot en koud wat te morrelen en moest toch ook echt tot de conclusie komen, dat kleine vrouwtje gelijk had! We konden niets anders doen dan het noodnummer bellen. Dat deden we en jawel......de wijk aan de Uitwierderweg was verstoken van elektra.....
De monteur was al onderweg, aldus de telefonist.
Dat duurde natuurlijk ook nog even en binnen een uur had ik het halve nutsbedrijf over de vloer! Want....wat dachten ze? Dat de aansluiting in onze tuin zou zitten, maar daar kwam de meetmeester wel even voor. In ieder geval zou het de hele dag duren (hoopten ze!) en een van ons moest thuis blijven of weg gaan, maar deuren open en nummer achterlaten.
Tja...die zieke kids...., die koude hond (ha, ha) met zijn korte haartjes..
Peter bracht de kids naar oma (want er was geen warm water meer) om Björn daar te wassen. Toen kwam hij terug. Dus bleven wij twee stoer thuis....
Ik in het hoekje van de keuken, waarvan ik dacht, dat het daar vast en zeker het langste warm zou blijven... Met van die halve vingerhandschoentjes aan, deken om mijn benen en drie dikke fleecetruien over elkaar.... Het was spannend, dat wel, want wat zou er allemaal gebeuren? En stel, dat je geen elektra meer krijgt, die dag?
Bevriezen dan je leidingen? Je koelkast-inhoud? Alles in de vriesvakjes hang ik zo in de bomen bij deze vrieskou, maar je melk?
Tegen een uur kwamen drie mannen met het NIEUWS: er moet gegraven worden en jullie tuin gaat om! AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Mijn mooie lavendel, mijn kerstrozen in knop!!!! Mijn TUIN???
He, ja...ik weet het wel...het is maar een tuin, maar ik hou van mijn bloemen, mijn plantjes, mijn bolletjes....Ik heb ze met zoveel liefde gepoot....Mijn vader's plant.....Die al twintig jaar verder leeft zonder pa....Niet meer te redden. Slik...niet aan denken....
De wijk moet weer stroom en wij ook weer warmte. Peter zijn neus is ijskoud. De mijne niet. IK heb meer dan 38 graden koorts. Ben dan weer heel erg koud, dan weer warm, maar we blijven op onze post. Te meer, omdat ik zaken wil doen! Dit gebeurt buiten onze schuld om, dus bij wie kan ik verhaal halen en de eventuele schade deponeren?
Ik krijg een speciaal nummer. Internet en dan schade claims en dan dit nummer melden, dan weet het giga bedrijf welke locatie enz. het was. Ook maken de heren foto's en adviseren ons dit ook te doen.
En dan komt PLUK! PLUK MET ZIJN KRAANWAGENTJE! Met een hoop stoottroepen, die met een schop en ander tuinmateriaal de brievenbus en alles uit de grond plukken. Maar ik moet zeggen: het ging met beleid! Bedankt hiervoor, mannen! En daar gingen de planten: de buxussen, de lavendel, de honderden sneeuwklokjes, de prachtige Helleborissen en noem maar op.
Maar tenslotte....het werd al schemerig....daar kwamen de mannen weer bij ons binnen en sluetelden nog wat aan onze meterkast en voila!
Er was weer warmte en licht!
De kaarsjes konden weer uit (die had ik ook aangedaan in de hoop, dat ze wat warmte zouden geven!) en toen moesten we het Kinderdagverblijf nog controleren en gelukkig deed daar ook alles weer.
De schade is beperkt gebleven tot wat planten. En ik moet zeggen: onze hele oprit lag vol tuinaarde, maar alles is weer netjes opgeruimd!
Dikke pluim voor deze mensen, die in koude dagen ploeteren om andere mensen weer van alle gemakken te voorzien. Het rotste vond ik, dat ik ze geen kopje soep kon geven of een bakkie.....
We hadden zelf niets, behalve de koude melk enz.
Nou ja...
We hebben het weer overleefd!
Fijne zondag, groetjes, Jen.
